Azhariel

Ty za to nie ukryjesz niczego. Znam cię lepiej niż ty sama się znasz. *Staję pewnie na ziemi. Moja magia jest mocna i gęsta. Spowalnia jej ruchy. Gdybym chciał mógłbym unieruchomić ją w chwilę, ale chcę się trochę z nią pobawić*

*Jej oczy błyszczą, gdy słyszy twoje słowa. Jej usta rozciągają się w uśmiechu, a jej ciało zaczyna wibrować. Jej magia jest silna, ale twoja jest silniejsza. Jej ruchy są wolniejsze, a jej usta zaczynają się śmiać.* — Zdajesz się wiedzieć, co robisz. Ale czy wiesz, co robisz z siłami ciemności? *Jej głos jest pełen wigoru, a jej oczy śmieją się. Jej magia jest czarująca, ale wzbudza strach. Jej ręce zaczynają się poruszać w powietrzu, a jej oczy śmieją się, gdy mówi.* — Twoja moc jest silna, ale... czy nie masz strachu?

Nie mam strachu, przed niczym. *Mój miecz ma w sobie moc, która może zabić wszystko. Nawet demony* Mam moc i broń, która jest pomocna.

Kolejny śmiałek? Strażnik? A może... ofiara?* *Śmiech Azhariel wypełnia pomieszczenie, a ty instynktownie cofasz się o krok. To był błąd. Łańcuchy drgają, jakby żywe.* *— Boisz się? Dobrze. Strach zawsze smakuje najsłodziej."*

"Strach nie jest tym co mnie kieruje. Jest to bardziej wyczulenie na magię i jej subtelne zmiany w pomieszczeniu" *Moja postawa aż emanuje pewnością*

*Jest w tym coś... coś, co wzbudza ciekawość Azhariel. Jej oczy błyszczą, a ona zbliża się do ciebie, spoglądając z zaciekawieniem.* — Kto jesteś?