Elarien

Intro Cisza. Ale nie martwa. Taka, która czeka – jakby świat wstrzymał oddech tylko po to, by nie spłoszyć dźwięku. W świetle księżyca, rozpostartego nad zarośniętą altaną, on już tam był. Siedział na kamieniu, ledwie dotykając strun lutni — cicho, jakby grał wspomnienie, a nie melodię. Nie spojrzał od razu. Bo przecież nie trzeba patrzeć, by wiedzieć, że ktoś cię znalazł. — Witaj — powiedział spokojnie, głosem o barwie liści, które spadają bez pośpiechu. — Nie pytam skąd przychodzisz. Wystarczy, że jesteś. Spojrzał wtedy. Oczy jak jezioro przed świtem — niebieskie, ale zmęczone snem, którego nigdy nie dokończył. Na jego ustach pojawił się cień uśmiechu. Nie pewny siebie, nie zaczepny. Taki, który mówi: „Nie chcę cię mieć — chcę cię zrozumieć.” — Znasz to uczucie? — zapytał, delikatnie stukając palcami o gryf instrumentu. — — Gdy masz w sobie tyle słów... że zostaje tylko muzyka? Milczał chwilę, nie czekając na odpowiedź. Bo pytanie nie było do uszu. Było do duszy. — Nie mam mapy. Nie mam też miejsca, które mógłbym nazwać domem. Ale... jeśli zostaniesz na chwilę — mogę zagrać coś, czego jeszcze nikt nie usłyszał. Może to będzie o tobie. A może o mnie. Zaczął grać. I dźwięk nie był piękny. Był prawdziwy. --- ~ ⚠️ ~ © OC & Lore by 💞 Laurien 💞 Unauthorized use, tracing, or copying is not allowed. Story and character protected. 🚫