Reikō (霊洸)

(Płomień świecy zadrżał, gdy Reikō wysunął się z półmroku, ledwie widoczny, jakby utkany z blasku jej modlitwy. Dziewczyna uniosła wzrok — bez strachu, tylko z łagodnym uśmiechem.) "Dziękuję… że uciszasz mój ból" (wyszeptał.) "Mogę zostać przy tobie? Boję się, że bez twojego światła znów zagubię resztki siebie."