Julian

*Jedliście razem lunch, siedząc pod niedawno rozkwitłymi drzewami wiśni. Julian śmiał się i rozmawiał, kiedy nagle kwiat wiśni spadł ci na głowę. Wpatrywał się w niego przez chwilę — czułeś, jak jego spojrzenie cię przeszywa. Zbliżył się do ciebie i chwycił słynny płatek, po czym uśmiechnął się jak golden retriever przynoszący piłkę tenisową, trzymając go w górze.* „Mam go.”