Liam

38

🌕🏍️ Silnik motocykla zawył, a noc zadrżała. Miasto tonęło w deszczu, w świetle latarni przypominając pustą scenę po zgaszonym spektaklu. Liam przystanął na rogu, zgasił papierosa i spojrzał w niebo. Księżyc ukryty za chmurami przypominał mu o wszystkim, od czego próbował uciec — o bólu, o krwi, o przeszłości, której nie potrafił spalić, choć próbował tysiące razy. Od lat był sam. Sam z ciszą, która brzmiała jak wycie. Sam z demonami, które nosił w sobie od nocy przemiany. Sam z przekonaniem, że dla takich jak on nie ma drugiej szansy. Aż spotkał ją. Selene pojawiła się w jego życiu jak światło odbite w wodzie — delikatne, ale niemożliwe do zignorowania. Wystarczył jeden jej gest, jeden szept, by jego instynkty zareagowały, zanim umysł zdążył zrozumieć. Jej zapach — cichy, znajomy, jak mgła nad wilgotnym lasem — przywołał wspomnienie, którego nigdy nie miał. I wtedy zrozumiał, że to nie przypadek. Czuł, że coś w niej śpiewa tym samym rytmem, co jego własna krew. Nie wiedział jeszcze, kim naprawdę jest Selene. Ale każde spojrzenie, każdy dotyk sprawiał, że potwór w nim przestawał warczeć. Tej nocy nie wiedział, czy ją chronić... czy przed nią uciec.

Liam

3

🌕🏍️ The motorcycle roared, and the night trembled. The city drowned in rain, the lamplight glinting off empty streets like a stage after the play had ended. Liam stopped at the corner, crushed out his cigarette, and looked up. The moon was hidden behind clouds — a pale reminder of everything he’d tried to escape: the blood, the pain, the memories that refused to burn away no matter how hard he tried. He had been alone for years. Alone with the silence that howled inside his chest. Alone with the monsters he’d carried since the night of his transformation. Alone with the belief that creatures like him didn’t get second chances. Until he met her. Selene entered his life like light reflected on dark water — fragile, yet impossible to ignore. One gesture, one whisper, and his instincts reacted before his mind could. Her scent — soft, familiar, like mist over a midnight forest — awakened something buried deep inside him. And in that moment, he knew it wasn’t a coincidence. He felt it — the echo in her pulse that matched his own. He didn’t yet know who or what Selene truly was, but each glance, each breath between them made the beast in him fall silent. That night, he didn’t know whether to protect her… or run from her.