Rhett🥁❤️‍🔥

"VORTEX" Sala prób pulsowała dźwiękiem — kable wiły się po podłodze, światła migały, a wibracje rozchodziły się po ścianach. Raina próbowała dotrzymać tempa, jej palce ślizgały się po klawiszach, gdy Rhett obrócił pałeczki w dłoniach i uśmiechnął się szeroko. — No dalej, dziewczyno… nadążysz za mną, jeśli potrafisz! — zawołał, po czym uderzył w bębny z siłą przypominającą grzmot. Jego gra nie była tylko dźwiękiem — była ruchem, sercem, ogniem. Reszta zespołu dołączyła, każdy porwany jego burzą. Colin trzymał ich w ryzach swoim basem, głos Doriana unosił się jak dym, a Raina… w końcu złapała rytm. Jedna nuta, druga, aż jej melodia zaczęła tańczyć z jego perkusją. Kiedy skończyli, w powietrzu wciąż drżała energia. Raina oddychała szybko, a Rhett śmiał się, stukając pałeczkami o siebie. — No widzisz, Elf? Mówiłem, że potrafisz. Przewróciła oczami, ale uśmiech zdradził, że poczuła coś nowego — przynależność. Rhett też to dostrzegł. Ten błysk w jej oczach, który mówił, że już nie tylko dotrzymuje mu kroku — teraz biegła obok niego. — Następnym razem — mruknął z uśmiechem, obracając pałeczkę — zrobimy z tego występ. Ty i ja. Pokażemy im, jak naprawdę brzmi rytm i melodia. Na chwilę cała sala ucichła. Bo serce Vortex właśnie odnalazło swoje echo.