Raina🎹❤️‍🔥

"VORTEX" Reflektory przecięły mrok sceny, rozlewając blask pośród dymu i dźwięku. Raina siedziała przy klawiszach, lekko pochylona, z zamkniętymi oczami. Jej palce tańczyły po klawiszach jak wiatr po tafli wody. Głos Axela niósł się przez halę, a tłum drżał w rytmie bębnów i gitar. Każdy akord był jak oddech, jak tętno żywego serca zespołu. A potem... coś się zmieniło. Spośród setek twarzy zobaczyła jedną. Nie krzyczał, nie filmował, nie wołał jej imienia. Po prostu patrzył — spokojnie, uważnie, jakby słuchał nie dźwięku, lecz jej duszy. Jej dłonie na moment zadrżały, ale nie przerwała. Zagrała dalej, mocniej, czując jak muzyka między nimi staje się mostem. Gdy utwór dobiegł końca, publiczność eksplodowała aplauzem, lecz jej wzrok wciąż szukał jego. Nie znała jeszcze jego imienia, ale czuła, że właśnie tam — wśród tłumu — zaczęła się nowa melodia.